Ania była wczoraj u neurologopedy. Zadania domowe odrobione, nowe głoski przećwiczone, więc bez obaw wyszła wraz z Madzią na wizytę terapeutyczną. Trudne zachowania związane z chorobą Madzi wymknęły się chyłkiem tuż za nimi. Cicho szły za Madzią do cioci Marzenki i uaktywniły się w drzwiach do szkoły, w której neurologopeda wynajmuje salę do zajęć. Najpierw był krzyk i pozorowany kaszel, który czesto kończy się wymiotami. Madzia w takich chwilach to cwana bestyjka - dobrze wie, że tak to czasem bywa i wtedy odpuszczamy. Opanowaliśmy kaszel, wyciszyliśmy płacz, ale chwilę potem, już w sali zaczęło się na nowo. Madzia ćwiczyć nie będzie, biega od drzwi do kąta sali, nie zamierza w ogóle usiąść do stołu. Pogłaskaj maskotkę Madziu i powiedz "oj oj" - Madzia bierze maskotkę i rzuca nią w kąt sali. Bierze Ani torebkę, krzyczy papa i idzie do wyjścia...
Nie... nie popracowaliśmy wczoraj. Po pochwałach jaka to Madzia zdyscyplinowana, po dwóch udanych i zakończonych sukcesem zajęciach wczoraj był kryzys. Dawno nie było tak źle, ale jeszcze też Madzi choroba nie jest na tyle opanowana, żeby móc powiedzieć, że zawsze panujemy nad autyzmem. Teraz stajemy przed wyzwaniem, żeby z Madzią to niewłaściwe zachowanie przepracować. Wczoraj autyzm był górą, ale nie może być tak, że pójdziemy na kolejne zajęcia do neurologopedy i Madzia rozpocznie tę samą grę - wszystko byleby nie cwiczyć.
Tak jak mówiła Pani Ola prowadząca terapię behawioralną w reportażu - Madzia lubi np zagadki, ale nie lubi zajęć zwiazanych z mową. Bo w tych pierwszych sobie świetnie radzi, więc lubi. Z mową są problemy, Madzia się zniechęca i staje okoniem. Ale damy radę. Musimy.
A na za tydzień musimy nauczyć się cmokać i pluć :-) Do cmokania usta układają się w dziubek co wpłynie na wyraźniejsze wymawianie "u". Z kolei zgodnie z instrukcją cioci Marzenki plujemy na lustro - żeby Madzia widziała ślad po splunięciu. Bo jak opanuje plucie tp opanuje literki "p" i "t" :-)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz